De hoeveelheid kunstmatige nanodeeltjes in het milieu, afkomstig van nieuwe producten, valt in het niet bij de concentratie natuurlijke nanodeeltjes die in de bodem van meren en rivieren voorkomt. Waterbodems, waarin deeltjes bezinken en zich ophopen, bevatten zeker tienduizend keer meer natuurlijke dan kunstmatige nanodeeltjes. Dat blijkt uit verkennende berekeningen van onderzoekers van Wageningen Universiteit, Duke University in de VS en het Zwitserse Empa in St. Gallen. Meer lezen? Klik op | details | volledige tekst (article in press) | artikel in Resource | interview Ingenieursjournaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten